ADHD – co to jest?

Od kilku lat coraz więcej mówi się o tajemniczej chorobie ADHD. Badania wskazują, że dzieci w wieku szkolnym dotkniętych tymi zaburzeniami może być niemal 10%. Częściej ADHD występuje u chłopców niż u dziewczynek. Mówi się, że dużą rolę odgrywa tutaj kwestia genetyki. Czym charakteryzuje się więc ta choroba? Czy da się ją wyleczyć? Jak rozpoznać ADHD, żeby pomóc własnemu dziecku?

Czym jest ADHD?

ADHD to Attention Deficit Hyperactivity Disorder, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Wiele badań wskazuje na to, że jest to choroba uwarunkowana genetycznie, czyli może być przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Jakie są przyczyny ADHD?

Dokładne ustalenie przyczyn nie jest możliwe. Ustalono jednak jakie czynniki mogą powodować lub nasilać ADHD. Na pewno nie ma to nic wspólnego z jakimikolwiek błędami wychowawczymi ze strony opiekunów. ADHD ma podłoże biologiczne. Może ono powstać w wyniku uszkodzenia centralnego układu nerwowego, u pacjentów z łamliwych chromosomem X, podczas niedotlenienia przy porodzie. Do diagnozy ADHD używa się różnego rodzaju testów, jednym z nich jest test Moxo (http://moxo-adhd.pl/moxo-diagnoza-adhd/)

Jak rozpoznać zespół nadpobudliwości psychoruchowej?

ADHD przejawia się w trzech sferach nadpobudliwości:

• ruchowa – kojarzona z dzieckiem, którego wszędzie jest pełno. Krzyczy, skacze, biega, nie może usiedzieć w miejscu, wierci się, wszystkich zaczepia – to pełny obraz tej sfery.
• poznawcza – dziecko ciągle coś rozprasza. Każdy dźwięk, ruch, zapach. Nie może skupić, uczestniczy w konkretnej sytuacji, ale kiedy ktoś je o coś zapyta, nie wie, o co chodzi. Wyobraźnia bierze górę nad rzeczywistością.
• emocjonalna – dziecko reaguje intensywniej uczuciowo niż inne dzieci. Jest nadwrażliwe, przechodzi ze skrajności w skrajność, boi się różnych sytuacji.

W latach 70. XX wieku, psycholog Virginia Douglas wyróżniła 4 główne cechy, które wyróżniają ADHD. Są to:

1. impulsywność
2. trudności z podtrzymaniem uwagi i wysiłku
3. problemy z kontrolą poziomu pobudzenia
4. potrzeba bezpośredniego wzmocnienia.

Jak żyć z ADHD?

Z czasem objawy ADHD słabną, chociaż u większości osób niektóre symptomy nie znikają. Ważne, żeby choroba ta została zdiagnozowana. W innym przypadku takie osoby zapadają na depresje, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, uzależnienia, trudności z przyswajaniem wiedzy. Często są niecierpliwe, przerywają rozmowę towarzyszom, zapominają o dotrzymywaniu terminów, mają nagłe zmiany emocjonalne, nie radzą sobie ze stałymi związkami.

Jak wychować dziecko z ADHD?

W tym schorzeniu należy pamiętać o „słabych punktach” dziecka. Z uwagi na dużą niecierpliwość, lepiej stawiać dziecku realne i bliskie cele, motywować do działania, przypominać o jego obowiązkach, kontrolować to co robi, pomagać w nauce i stosować zasadę 3R, szczególnie istotną, czyli rutyna, regularność, repetycja. Trzeba też pamiętać, że ADHD powoduje zachowania, które przez zwykłych rodziców mogą być odbierane po prostu jako niegrzeczne, natomiast kiedy dziecko z tym zespołem zachowa się nieodpowiednio, należy z nim spokojnie porozmawiać i wszystko wytłumaczyć.

Co to jest zespół jelita drażliwego? Jaka dieta? Jakie leczenie? Kiedy zacząć czytać dziecku książki? Alkoholizm – czym jest destrukcja alkoholowa? Od czego puchną kostki?